* آتش در باور های ایران باستان *

آتش از دیرباز مورد پذیرش ایرانیان باستان و هندوها بوده‌است. هندوها آتش مقدس

را آگنی می‌گفتند و برای آن قربانیانی تقدیم می‌داشتند. در ایران

پیشاز زرتشت افسانه‌هایی دربارهٔ آتش وجود داشت که برخی از آنها در زامیاد

یشت منعکس شده‌است. بنابراین یشت ستیزی میان آتر ♦( ایزد نگاهبان آتش )♦ و

 اژی دهاکه صورت میگیردو نیز جایی آمده که آتر دیوی که بدنبال بازداشتن باران

است را با آتش صاعقه شکست میدهد.

در میان هند و ایرانیان باستان آتش نمادی از نوعی ذات مینوی بوده که مانند

رشته‌ای آسمان و فضا و زمین را بهم متصل میکرده است. این نماد در

 آسمان بصورت خورشید در فضا بصورت تندر و در زمین از سایش دوچوب خشک

ایجاد می‌شده‌است.

 اهمیت آتش در عقاید مردم ایران در دوران باستان در برخی آثار بدست آمده نیز

بچشم می‌خورد. در یک سنگ نگاره کهن موسوم به دکان داوود که بنظر می‌رسد

به دورهٔ مادها مربوط شود، یک ایرانی برابر آتش دیده می‌شود. شاهان

هخامنشی نیز در برخی نگاره‌ها در حال احترام برابر آتش ترسیم شده‌اند. در زمان

ساسانیان نیز آتشدان بر روی بیشتر سکه‌های آنان نقش می‌بسته‌.                                                                                                                               

آتش وهرام در سکه یزکرد ساسانی +>

* جشن آذرگان *

جشن آذرگان از مراسم آیینی مزدیسناست که جشن احترام به آتش خوانده

می‌شود. در روز نهم ماه نهم یعنی آذر رخ میدهد.

به گزارش ابوریحان مردم در این روز به زیارت آتشکده‌ها می‌رفتند. این جشن

مربوط به آتش هنوز برگزار می‌شود. 

* آتش در دین زرتشتی *

آتش در مزدیسنا از بهترین داده‌های اهورامزدا است و میانجی میان خالق و مخلوق

محسوب می‌شود. نیایش‌های مردم گاهی آمده که توسط آتش به بارگاه

اهورامزدا می‌رسد. ♦( یسنا ۳۶.فقره۱، فروردین یشت۸۸ )♦ در یسنا آتش بارها

بمثابه پسر اهورامزدا خوانده شده‌است.

دین زرتشت قوانینی را برای آتش منظور کرده‌است. دمیدن بر آتش و آلوده ساختن

آن شایسته نیست و حتی آذربان برابر آتش باید نقاب مخصوصی بر جلوی دهان و

بینی خود می‌گذاشته که آنرا پدام می‌گفتند. در اوستا بخش زامیادیشت نیز دربارهٔ

آتش و ایزدی که نماد مینوی آن است، سخن بمیان رفته‌است. در دوره‌های

اسلامی زرتشتیان را گاهی آتش پرست نیز خوانده‌اند. استرابون در

رساله جغرافیا در مورد اعتقادات مذهبی مردم ایران چنین می‌نویسد: ♦{ مغان

پاسدار پاسدار آتشی هستند که هرگز خاموش نمی‌شود و روزها در آتشکده

برابرآتش نیایش می‌کنند }♦      

     

نام رستم دو بهر مى‏باشد .بهر نخست از واژه رئوذ به معنى بالش و نمو است .روى در فارسى كه به معنى چهره و صورت ظاهر است كه كلمه مذكور از ريشه فعل رئود كه به معنى باليدن است مى‏باشد .از همين واژه رستن و روئيدن مى‏باشد .بهر دوم از واژه تهم است (-تهمتن )بنابر اين رستم درست به معنى تهمتن است يعنى كشيده بالا وبزرگ‏تن و قوى پيكر ،بسا در فرهنگها رستهم ضبط شده كه به خوبى بهر دوم اسم محفوظ است .(يشتها .ج 2،ص 139)«رستم جهان پهلوان -پور زال دستان پور سام سوار پور نريمان پشت و پناه ايرانيان نماينده فرّ و شكوه ايران باستان ،به تن چاره جوى و به دل مهربان ،نمونه بزرگوارى و شرف و افتخار ،فدايى ايران ،دوست فروتنان و درماندگان و دشمن دروغ و كژى و پيمان شكنى .تهمتن .پيلتن .شيرگير ،شيرخوى ،ديوبند ،خداوند رخش ،يل شيراوژن تاجبخش ،بازوى ايران ،اميد ايران ،نويد ايران ،سپهدار سپهكش ،شيرفش تندر بانگ آذرخش خشم ،راست گفتار راست كردار نيكو انديش .پيل رفتار بر آرنده نهنگان ز درياى نيل 

 ............................به ادامه مطلب تشریف ببرید

*{ گذری بر زندگی شگفت انگیز و میهن پرستانه بابك خرم‌دين }*

خَرَّم در زبان پارسي هر چيزي است كه خوشي و شادي و لذت را براي انسان فراهم آورَد. اينكه بهار و باغ و بوستان را خُرَّم  گوئيم به اين دليل است كه مايه‌ي شادي و نشاط‌اند. واژه دین از دَینه اوستایی می باشد که به معنی وجدان انسان معروف است . خُرَّم‌دين، و بصورت امروزينش دينِ خُرَّم بمعناي ديني است كه در کنار انسان ساز بودنش مايه‌ي شادي و خوشي مردمان شود . تعريف دين به اين مفهوم در جاي‌جاي گاتاي زرتشت آمده است، مؤلف كتاب البدء والتاريخ درباره پيروان زرتشت ميگويند: هرچه انسان خرمي بيشتري بطلبد اندوه اهريمن بيشتر ميشود و اهريمن بيشتر درصدد جنگيدن با انسان برمي‌آيد ؛ و در تعريف عقايد خرم‌دينان مينويسد كه  آنها هرچه باعث شادي و لذت باشد و طبيعت انسان به آن علاقه داشته باشد و زياني به كسي نرساند را مباح ميدانند . نهضت حق طلبانه خرم دینان را می توان نهضتی بزرگ در تاریخ ایران دانست . زیرا روحیه ملی و ضد بیگانه را در ایران زمین گسترش داد.

..........................به ادامه مطلب تشریف ببرید

کورش فرزند کمبوجیه و ماندانا بر پدر بزرگ خویش استاگ شورید و پادشاهی ایران را در دست گرفت و دودمان هخامنشیان را بنیاد نهاد.

در سال 546 قبل از میلاد , کراسوس شاه لیدیا با اندیشه پیروزی بر سرزمین پارسیان یورشبر ایران زمین را آغاز کرد. وی پیش از یورش, از کاهن معبد دلفی در یونان در زمینه یورش به پارسیان نگر(نظر)خواهی کرد و کاهن به او وعده داد که اگر حمله کند, امپراطوری بزرگی را نابود خواهد کرد.جنگ با ایران برای لیدیا یک فاجعه تاریخی بود. کروسوس بسختی شکست خورد. کورش خاک لیدیا را در هم نوردید. کروسوس به اسارت ایرانیان در آمد و خاک لیدیا(ترکیه فعلی) ضمیمه شاهنشاهی کورش قرار گرفت و مرزهای شرقی ایران به دریای اژه رسید. کورش کراسوس را بخشید و از او یک فرمانده با وفا ساخت و بعدها همین کراسوس و ارتش لیدیا برای پیشبرد هدفهای امنیت گسترانه کورش نبردها کردند.

 ......................................به ادامه مطلب تشریف ببرید

در نمایش تصویر فروهر نقش یه پیر مردی رو می بینیم که دارای تجربه است جهان دیده است و دانا و به عنوان پیر دانا این جا معرفی میشه و باخرد.

در قسمت دوم:دوتا دست روی فروهر می بینیم به حالت نیایش بر روبه آسمانه ای دوتا دست به سمت بالا نشانه ستایش به سمت درگاه آفریدگار و والامنشی و بالا اندیشیه و همچنان دست آن روبه جلوست که نشان دهنده لزوم حرکت انسان و پیشرفت آن است پس ما باید همیشه رو به پیشرفت باشیم و بهترین ها رو داشته باشیم و بدونیم که با دانش و خرد و با این ها هست که ما میتونیم هر روز پیشرفت کنیم با خود شناسی با انسان بودن و به انسانیت کمک کردن.

در قسمت سوم اون حلقه ای که در دست چپ فروهره می بینیم این حلقه نشانه پیمان و همبستگی یعنی این که ما با هر کسی که پیمان می بندیم و با اون عهد می بندیم سعی میکنیم که اون عهد شکسته نشه و این عهد و پیمان در این حلقه به معنای عهد و پیمان بسته با اهورامزدا خدای یکتا میتونه باشه.

چهارمی بال های گشوده نشانه اندیشه گفتار و کردارنیک هستش که با پیروی از آن بشر به کمال میرسد و اوج میگیرد و نیز نشانه برابری هاست خط های روی بال فروهر نشانه ای از سی و سه ام شاسپند نام فرشته گان در آ یین نیاکان ماست که در مورد این سی و سه ام شاسپند و نام هاش توضیح خواهم داد پنجمین قسمت اون حلقه ای که در دامن این نگانره زیبا می بینیم نشانه بی پایانی روزگاره یعنی روزگاری که پایانی نداره و برگشت رفتار و کردار آدمی به خود آدمه همان کنش و واکنشی که هرچه که در این دنیا میکاری باز برای خودت درو میکنی یعنی تو هر آنچه که در این دنیا عشق میدی عشق رو میگیری اگر بدی میکنی بدی رو به خودت بر میگرده این حلقه به ما یاد میده و یاد آوری میکنه که همیشه بهترین ها رو به هم بدیم و عشق رو بهم بدیم و اندیشه نیک رو داشته باشیم نصبت به هم دیکه و یادمون باشه که همه چیز بر گشت به خودمون داره

دو رشته آبیست در پایین این نگاره سپند می بینیم که این دو رشته یکیشون در سمت راست که نماد سپندتمی رو به معنای مقدص راهنمایی به نیکویی ها،اندیشه نیک و سازندگیست و دیگری در سمت چپ انگرمینو به معنای اهریمن اما نه اون اهریمنی که ما فکر میکنیم !

اهریمنی که در اندیشه ما به وجود میاد اون فکر بد و به معایی میشه که راهنمای بد مذهر شر و فساد و پلیدیست

این دو رشنه آویز به معنای متضاد، نیکی و بدیست که ما در کتاب گادها میخونیم که آشو زرتشت می فرمایند که راه درست رو یا اون راهی رو که میخواهید قبل از روز واپسین انتخاب کن  منظور همان راه بد و خوبه همان اندیشه بد و خوبه و این که در نهاد آدمی وجود داره و این نشانه ها برای اینکه به ما نشون بده که همیشه بدی و خوبی با هم در ستیزه و با هم مبارزه میکنن   !!{ ومنم امیدوارم که همیشه خوبی ها پیروز باشه }!!

هفتمین قسمت دامن فروهره این دامن در سه ردیف در پایین تصویر اگه نگاه کنین به نشانه بد اندیشی بد گفتاری و بد کرداریه که در پایین قرار گرفته و به این معنی هست که باید بدی ها رو به زیر پا بیندازیم و از اونها دور باشیم  یعنی درست بر عکس { هومت هوخت و هورشت: که به زبان ما میشن همون اندیشه نیک گفتارنیک کردارنیک.

این دقیقا در مقابلش قرار می گیره میشه اندیشه بد گفتار بد کردار بد که ما اون ها رو به زمین میریزیم و سعی میکنیم که ازشون دوری کنیم.

چیز دیگه که میخوام برای شما عزیزان بگم اینکه در مورد عکس فروهر و روی فروهر به سمت راست هست نه به سمت چپ

چون سمت راست به معنای پاکی و روشنایی و شادیه

واژه فروهر از دو واژه یکی بنام فره به معنای پیش رو و وهر به معنی برنده و کِشنده هست که تشکیل شده واینها میتونه به معنی این باشه: پیش برنده جوهر تن و روان پس فروهر معنیش میشه پیش برنده جوهر تن و روان که بشر رو به سوی پیشرفت و رسایی و جاودانگی رهبری میکنه

فروهر یکه از بخش های  پنج گانه بشره چون در آیین ما زرتشتیان تن رو در پنج بخش می بینیم غیر از فروهر و تن و روان و اینها همه باهم که الان بهتون میگه که به چه صورته:

وجود بشر از پنج بخش تشکیل شده تن،روان،جان،وژدان و فروهر

فروهر در حقیقت ذره ای از پرتو اهورایی همان خدای بزرگ هستش که در وجود بشر نهاده شده

این اثر در دوره هخامنشیان باقی مانده است و بر سردر بناهای تاریخی کهن تخت جمشید به نام کاخ سه دروازه نقش بسته این نگاره رو که در پاسارگاد و نقش رستم نیز هک شده است برخی به اشتباه اهورا مزدا می نامند

ببینید واژه اهورامزدا و فروهر باهم خیلی فرق میکنه اهورامزدا به معنی خدای یکتاست در آیین ما فروهر رو که من براتون توضیح دادم

پس فروهر به معنی:پیش برنده جوهر آدمی جوهری که در تن هر انسانی به امانت گذاشته شده یا همان به خود آمدم و خودشناسیه همان نیروی پیش برنده است

و اهورا مزدا به معنی خدای بزرگ یا همان خدا که در ادیان دیگه نام های مختلفی داره.

*{ امید وارم لزت کافی برده باشین }*

در زمان پادشاهی منوچهر پیشدادی، در جنگی با توران، افراسیاب سپاهیان ایران را در مازندران محاصره می‌کند. سرانجام منوچهر پیشنهاد سازش می‌دهد و تورانیان پیشنهاد آشتی را می‌پذیرند و برای پذیرش این پیشنهاد سازش و کوچک‌انگاری ایرانیان پیشنهاد می‌کنند که یکی از پهلوانان ایرانی بر فراز البرز تیری بیندازد و محل فرو افتادن آن تیر، مرز ایران و توران شناخته شود.[نیازمند منبع]

در ایران کسی جرات این کار را به خود نمی‌دهد. آرش که پیک لشکر ایران بود پیامی را به لشکر توران می‌برد. پادشاه توران برای کوچک‌ شماردن بیشتر ایرانیان خود آرش را برمی‌گزیند و آرش وادار به پذیرش این کار می‌شود.[نیازمند منبع] از آن سو در لشکر ایران همه بر آرش خرده می‌گیرند که چرا این پیشنهاد را پذیرفتی و اینکه این کار باعث ننگ ایران خواهد شد.

آن گاه آرش بر فراز دماوند می‌رود و تیر را در چله کمان گذاشته و پرتاب می‌کند.

*[۱] آرش که همه هستی‌ و توانش را برای پرتاب تیر گذاشته بود، پس از این تیراندازی از خستگی جان می‌دهد؛ پیکرش پاره پاره شده و در خاک ایران پخش می‌شود و روانش در تیر دمیده می‌شود. تیر از بامداد تا هنگام غروب خورشید پرواز کرده و در کنار رود جیحون یا آمودریا بر درخت گردویی فرود می‌آید، که آنجا مرز میان ایران و توران خوانده می‌شود.*[۲] بر پایه برخی واگویه‌ها اسفندارمذ تیر و کمانی که به آرش داده بودند و گفته بودند که این تیر بسیار دور خواهد رفت اما هر کس که تیری با آن بیاندازد، جان خواهد داد. با این همه آرش برای آماده از خودگذشتگی بود و آن تیر و کمان را گرفت. [نیازمند منبع]

بسیاری آرش را از نمونه‌های بی‌همتا در اسطوره های جهان دانسته‌اند[نیازمند منبع]؛ وی در ایران، نماد جانفشانی در راه میهن است.